Þegar lítið barn deyr...

.....fyllumst við sorg og vanmætti og við finnum til með foreldrunum og öðrum ástvinum sem sjá á bak saklausu barni.

Enþegar við lesum hugleiðingar móður dauðvona barns og sjáum hvað "kerfið" er óréttlátt fyllumst við líka reiði sem beinist gegn kerfi sem mismunar og vanmetur þegna landsins eftir einhverjum fáránlegum reglum sem enginn skilur.

Er ekki einhver í hópi þeirra sem vita ekki aura sinna tal sem vill hlaupa undir bagga með fólki sem situr sólarhringum saman yfir börnum/barni sínu deyjandi ?

Datt engum í hug að nota það sem flóði nýlega úr sjóðum bankana í eitthvað þarfara en að fljúga með góðvini til annara landa til að hlusta á óperu ?

Ég vona að þeir sem eru í vandræðum með hvað eigi að gera við "afganginn"  finni góða leið til að gera fyrir sálu sinni og geri það með öðrum hætti en að fljúga til útlanda til að leika sér með jafningjum.     Það er fullt af fólki sem á bágt og Guð hjálpar jú þeim sem hjálpast að.

Mínar innilegustu samúðarkveðjur til foreldra og annara ástvina Védísar Eddu.